با عرض سلام و قبولي طاعات و عبادتهاي شما.خدمت رسيدم تا باستحضار برسانم وبلاگ عرشيان پس از يک وقفه نسبتا طولاني مجددا شروع بکار نموده و با درج مطلبي تحت عنوان " نجوايي با گردان ابوالفضل تشنه لب " به روز شد . با آرزوي موفقيت براي شما ، همچون گذشته منتظر حضور گرم و سبزتان هستم. يا علي مدد . التماس دعا

سلام

خوشحالم از اين كه پيدات كردم

حاضر به انجام هرگونه لينك بازي هستم

ياعلي

پس كي تمام مي‌شود اين مسير ناآرام ؟ اين راه كه اينقدر طولاني نبود !

اين‌قدر ناآرام نباش كه با هر لرزش تو، طوفاني در دلم برپا مي‌شود .

كاش گريه چند

لحظه امانم مي‌داد . مي‌ترسم آخر از دستم رها شوي .

كاش پاهايم اين چند قدم را تندتر و محكمتر برمي‌داشت .

مي‌داني چرا اين‌قدر نگرانت هستم ؟ مي‌داني ؟

وقتي شنيدم تو مي‌تواني داروي‌دردهاي مرا، دارو باشي و مرهم‌زخمهاي مرا، درمان ، برقي از اميد در دلم پديدار شد .

هيچوقت به اين زيبايي نديده بودمت و هيچگاه اين‌قدر نگرانت نبودم .

حالا فهميدي اضطرابم به خاطر چيست ؟

اما نه تو چه مي‌داني يتيمي چيست ؟ ولي من . . . بار اول كه يتيم شدم همه غمهاي عالم بر دلم سنگيني مي‌كرد تا او را پيدا كردم ؛ نه ، او ما را پيدا كرد و حرارت خورشيد نگاهش زمستان يتيمي را از دلمان برد و دوباره بوي‌نسيم بهار مهر در زندگي ما . . .

خدا را شكر .

انگار رسيديم ، آري ، رسيديم اما ببين آن مرد كه سر بر ديوار نهاده كيست ؟ چه مي‌گويد با ديوار ؟ چرا شانه‌هايش لرزان است ؟ نگاه كن گاهي سر به آسمان برمي‌دارد و چيزي مي‌گويد .

خوب گوش كن ؛ كائنات را به آرامش مي‌خواند . گويا اوست كه سكّان‌هستي‌را به دست گرفته .

آه ! او حسن (عليه‌السلام) است . ما دير رسيديم اي كاسة شير .

مناجات شب قدر

اي خدا اي فاتح هر مشكلم

وي همه آرامش جان و دلم

بشنو از دل راز يك بي آبرو

ده مجال گفتگويم، گفتگو

در شب احيا به تو رو كرده‏ام

خويش را با توبه همسو كرده‏ام

گرچه عمري با گنه بنشسته‏ام

گرچه قلب صاحبم بشكسته‏ام

صبر كن، از كيفر من بر حذر

تا كنم در خويش تجديد نظر

بهر تو خود را مهيا مي‏كنم

توبه را در خويش احيا مي‏كنم

هر كه بايد رفت چون فرزند نوح

توبه بايد، توبه از نوع نصوح

چونكه امشب بامنيبين زيستم

راضي از عمر گذشته نيستم

بر تو عمري بدگماني داشتم

بهر شيطان آشنائي داشتم

چون بگيرم آينه در دست خويش

فاش بينم، فاش، روي پست خويش

گرچه دل بد كرده تكفيرش مكن

بنده‏ات برگشته تحقيرش مكن

هركه بر حال خراب خود رسيد

پيش از مردن حساب خود رسيد

هر كه گيرد آينه در پيش رو

كرده‏هاي خويش بيند مو به مو

خويش را بيند كه خود با خود چه كرد

تا بداند سخت بايد توبه كرد

بايد از بگذشته‏ها عبرت گرفت

دست را بر زانوي همت گرفت

حال بايد وادي تحليف رفت

يا علي گفت و سوي تكليف رفت

سخت بايد نفس را بشكست و ماند

عهد و پيمان با شهيدان بست و ماند