نظرات ياداشت ياد ياران سفركرده به خير

+ در اوج تنهايي

آن شب پرست، من و تو را از ياد برده است. آن كه شبها سر را بر بالين اموال به رخ كشيده ثروتهاي بادآورده خود، از جيبهاي ما مي گذارد و روزها، عيش و نوشش را مديون دزديدن نا به هنگام لبخند، از لبهاي ما ميشود...
ناگاه، صداي پاي رهگذري آشنا خلوت ظلمانيش، را بر هم مي زند...اما ...تا كي اين شبهاي ظلماني ادامه دار مي شود، خدا مي داند!!! ادامه در وبلاگ ...